Afgelopen januari was ik op bezoek bij de Amsterdam Expo, bij de tentoonstelling Giants of the Ice Age. Mijn vriendin had mij meegenomen op date, iets wat we maandelijks om en om doen. Maar daar gaat het nu niet om. Waar het wél om gaat: de grottekeningen die ik daar tegenkwam.
Want die raakten mij enorm. Ze raakten mij, omdat deze grottekeningen mij doen denken aan de eerste mensen die gingen tekenen. Want wat zij deden is wat ik en wij nu nog steeds kunnen, maar nog maar weinig doen. Iets wat we al duizenden jaren geleden gebruikten, maar wat velen van ons ‘vergeten’. Ik voelde me erg dankbaar dat ik mag en kan tekenen van mijzelf.
Het is natuurlijk gissen waarom er in grotten werd getekend. Sommigen zeggen dat het de eerste vorm van kunst was, anderen dat het bedoeld was om jachtstrategieën te communiceren, en weer anderen dat het was om de spirituele wereld af te beelden. Wat voor mij als een paal boven water staat is dat het 100% gaat om expressie geven aan iemands ideeën. Als in: “Dit is was ik zie, geloof, denk”. En dat is precies wat wij ook nu nog doen. We tekenen onze ideeën en helpen mensen om dat te doen, zodat er verbinding ontstaat met wat je ziet/denkt/voelt en de ander.
En hoewel het al eeuwen geleden was dat mensen in grotten tekenden, die middag in de Amsterdam Expo voelde ik me er toch mee verbonden. Dat raakte me.
Deze blogpost is geschreven door Bas Bakker
Ja, het is bijzonder om tekenen te ontdekken en jezelf toestaan om er lol in te hebben. Ik teken tegenwoordig simpele cartoons en merk dat ik anders leer te kijken naar dingen. Misschien dat onze voorouders daarom ook tekenden: een nieuwe interpretatie maken en voelen van de werkelijkheid. Wat vervolgens weer helpt om de wereld beter te begrijpen.